BU CEZAYI HAKETTİM

 

BU CEZAYI HAK ETTİM

Adım Mahmut. İnci  verdi bana bu ismi, çok sevmiyorum  ama yapacak bir şey yok. Onunla aynı odada kalıyoruz. Zaman zaman varlığımı unuttuğunu düşünüyorum ancak evde temizlik olduğu günlerde hem annesine hem de temizlik yapan kadına asla odasına girilmemesi konusunda binbir tembihler ediyor, hatta eğer dışarı çıkması gerekirse kapıyı kilitleyip gidiyor. Öyle zamanlarda çok mutlu oluyorum, beni temizlikçi kadının o korkunç fırçasından korumak için böyle davrandığını  biliyorum.

Evim, kalın kadife perdelerin üst köşesinde. Perdeler hiç çekilmediği için sorun yok. Ağlarımın bir kısmı kornişe tutunuyor. Evimi aynı zamanda avlanmak için bir tuzak olarak da kullanıyorum. Buraya karlı soğuk bir günde taşındım. Niyetim çok uzun kalmak değildi .Çünkü şöyle bir dolaştım , salonu ve diğer odaları gördüm. Eşyalar pırıl pırıl, evde dolanan insan sayısı çok. Cam sütunların üzerinde antika olduğu belli olan vazolar ve onların sürekli tozunu alan birileri var. Bu demektir ki bu evde benim ömrüm çok kısa olur.

Sonra bu odaya girdim, İnci beni gördü,

“Hoş geldin hadi kendine bir yer seç, istediğin yere yerleşebilirsin” dedi.

“ Tamam, ben o zaman şöyle tavana doğru ilerliyorum yavaş yavaş, benden korkmuyor olmana sevindim. Senin gibi genç kızlar genelde çığlık atarak tüm aile eşrafını başımıza topluyor. Birçok kuzenimi  böyle kaybettim”

“ Yok, ben seni sevdim. Hatta şimdi senin  sayende odamdaki küçük haşeratların bana bir şey yapamayacağını biliyorum”

“ Bundan sonra senin adın Mahmut, ben de İnci” 

Tanışmamız böyle oldu, onun bana güvendiğini , eğer ben olmazsam hayatının zor olacağını anladığım için gitmekten vazgeçtim ve iyice yerleştim. Hatta o bana beni sevdiğini söyledi.

İlk günler sürekli sohbet ederdik. Okulda yaşadıklarını anlatırdı bana. Bazı günler ise sessizce içeri girer öylece boşluğa bakardı. Başlarda hiç selam vermemesine bozulurdum  ama artık kabullendim. İnci, biraz garip davranan bir kız.  Çoğunlukla kendi kendine konuşur. Annesi ya da babası odasına girneye kalktığında izin vermez, kıyametleri koparır. Beni korumak için ailesini karşısına aldı o. Ben bir selamın lafını mı edeceğim.

Son günlerde beni yalnız bırakmamak için okula bile gitmiyor. Tüm gününü benimle geçiriyor. Hiç konuşmasak da yanımda olduğunu bilmek , bu benim için yeterli.

Aile dostları olan bir doktor arada eve uğruyor. İnci her seferinde olmasa bile arada onunla sohbet ediyor. Ve ona alması için bıraktığı küçük renkli hapları itiraz etmeden içiyor. Onu da beni sevdiği gibi seviyor olabilir. Bu biraz canım sıkıyor.  

Geçen gün ailesine bu doktor, hapların artık yeterli olmadığını onun hastaneye yatması gerektiğini söyledi. İşte bu onun kötü bir adam olduğunun göstergesi, bizi ayırmaya çalışıyor.

Bugün, beyaz önlüklü birileri geldi eve, önce İnci’yi kendileri ile birlikte gitmesi için ikna etmeye çalıştılar. Sonra  o hırçınlaşınca ona iğne vurdular ve hep birlikte gittiler. Onu koruyamadım, haykırdım, çığlıklar attım, üzerlerine doğru gittim. Başaramadım.

Şimdi odada yalnızım, İnci gideli bir hafta oldu. Artık bir amacım kalmadı bu yüzden de  avlanmıyorum. Ama açlık işe yaramadı, bunu kendi kendime başaramayacağımı anladım.  

İşte istediğim oldu, temizlikçi kadınlar uzun sopaları ile içeri daldılar. Çok mutluyum.

Birazdan bu dünyadaki varlığım son bulacak. Çünkü ben bunu hak ettim.

 

 

Yıldız Açıl

14.05.2022

İstanbul